Onderstaande rapportage komt uit het tijdschrift “Panorama” en beschrijft de situatie rond dit onderwerp in de provincie Limburg regio Heerlen jaren ’90 en ’00.
————————————————————————
Wie is de Wurger van Heerlen?
Tussen 1989 en 2003 worden zes jonge vrouwen uit Heerlen en omgeving op gruwelijke wijze vermoord. Vijf van hen waren straatprostituees. Hun sadistische moordenaar, die in de volksmond ‘de Wurger van Heerlen’ wordt genoemd, is nooit gevonden. In dezelfde periode raakten twee jonge vrouwen vermist in Zuid-Limburg. Deze acht zaken zijn inmiddels op de stapel cold cases van de Limburgse politie beland. De vraag is: waarom loopt de moordenaar nog steeds vrij rond?
I. De Tippelaarsters
In het grijze en winderige centrum van het Zuid-Limburgse Heerlen valt het witgekleurde stedenbouwkundig project het Maankwartier direct op. Het in 2019 voltooide prestigieuze project bevat naast winkels, kantoren, woningen en een hotel ook het nieuwe treinstation van Heerlen en een druk busstation.
Voor 2012, het jaar waarin de bouw van het Maankwartier van start ging, maakte deze zelfde plek jarenlang deel uit van een verloederde stationsomgeving die een broedplaats was voor criminaliteit, drugshandel en straatprostitutie. Een anonieme buurtbewoner herinnert zich de oude situatie van midden jaren 80 nog als de dag van gisteren: “Rondom het oude station werd in een inloophuis methadon verstrekt aan de tippelende vrouwen,” vertelt hij. “Vooral rond de plek waar ik al sinds 1982 woon en in de rest van de omliggende wijk werd de situatie al snel ondraaglijk voor de buurtbewoners. We zagen de politie zelden en als we bij hen klaagden over de overlast van de prostituees en hun klanten kregen we te horen dat het om hooguit dertig meisjes ging. Wij zijn als bewoners gaan tellen en kwamen op 150 prostituees uit. Veel Duitse meisjes kwamen hier met de trein over de grens om te tippelen en de overlast werd steeds groter. Na een paar jaar hebben we daarom een actiecomité opgericht waarbij veel bewoners zich aansloten. Wij vonden dat er een tippelzone moest komen, buiten het centrum.”
Die tippelzone kwam er jaren later pas. De situatie hier verslechterde ondertussen in rap tempo. “Onze dochters en vrouwen werden ook lastiggevallen op straat en wat we zagen vanuit ons raam was hartverscheurend. Eén prostituee nam haar peuter van 2 jaar mee en ze liet het kind in een portiek staan als ze vertrok met haar klant in de auto. In weer en wind stond dat kindje in het donker op zijn moeder te wachten. Andere vrouwen wasten zich met water uit de plassen op straat en er waren ook hoogzwangere meisjes die toch met die kerels meegingen.”
Dat deze situatie levensgevaarlijk was voor de tippelende vrouwen en jonge meisjes werd al snel duidelijk toen in 1989 de eerste straatprostituee, Marina Denzler (32), op gewelddadige wijze vermoord werd. Tussen 15 juni 1989 en 11 juli 2003 werden rondom Heerlen nog vier heroïnehoertjes om het leven gebracht, te weten Simone Riedel (20), Nadia Mehallaoui (21), Ilona Quaedflieg (34) en Samira van der Wal (20). Eén andere vrouw, Yvonne Plasman (25), werd ook vermoord toen zij op weg ging voor een avondje stappen. Daarnaast verdwenen er twee jonge vrouwen in Zuid-Limburg. Dit waren Rosa van der Palen (15) en Tanja Groen (18).
De lichamen van de vermoorde vrouwen werden in de omgeving van Heerlen gevonden. Ze waren allen gewurgd, hadden steekwonden, waren zwaar mishandeld en meestal gruwelijk verminkt. Ook nam de dader van elk slachtoffer een ‘souvenir’ mee in de vorm van kleding of een sieraad.
Tippelen of gewoon op straat lopen was inmiddels gelijk geworden aan Russische roulette. Niemand in de oude stationsbuurt keek meer op van geweld en geregeld werden er tippelaarsters mishandeld en verkracht. In juni 2003 werden in één week tijd drie heroïnehoertjes ernstig mishandeld in Heerlen. Een vrouw werd eerst verkracht en daarna bijna gewurgd, maar een toevallige passant wist een moord te voorkomen.
De gemeente Heerlen deed wel moeite om heroïnehoertjes te verdrijven uit de stationsbuurt, onder meer door hun klanten aan te pakken. De gemeente kreeg echter van de rechter geen toestemming om kentekens van verdachten van hoerenloperij op te vragen waardoor er weinig verandering in de situatie kwam.
II. De zes vermoorde vrouwen
* Yvonne Plasman (25) vertrok op donderdag 15 juni 1989 van haar huis aan de Voskuilenweg in Heerlen om een avondje te gaan stappen. Op maandag 26 juni werd haar lichaam in het bos achter een camping aan de Kerkveldweg in Rimburg gevonden. Ze werd op een zeer gewelddadige manier om het leven gebracht.
* Marina Denzler (32) was een Duitse, drugsverslaafde prostituee. Ze werd voor het laatst gezien op 12 juli 1989 en haar lichaam werd een dag later gevonden op de Schaapskooiweg in Heerlen. Het staat vast dat de Duitse vrouw ernstig werd gemutileerd. Op de vindplaats trof men namelijk onder andere haar afgesneden oor aan.
* Simone Riedel (20) was ook een Duitse aan heroïne verslaafde prostituee. Op 5 oktober 1997 werd ze voor het laatst gezien en haar verminkte lichaam werd een dag later gevonden door een voorbijgaande scholier in natuurgebied Prickenis Terworm in Heerlen. Ze was gewurgd.
* Nadia Mehallaoui (21) uit Heerlen werd sinds 1 juni 2000 vermist. Haar lichaam werd vijf weken later in een bosgebied bij het Midden-Limburgse Maria Hoop aangetroffen. Nadia was een drugsverslaafde prostituee. Panorama sprak een bekende van Nadia en haar tweelingzus Saïda. Die eerste: “Volgens Saïda begon de politie veel te laat met zoeken en bleven zij zeggen dat ze wel weer op zou duiken. Toen het lichaam van Nadia werd gevonden, konden ze de stoffelijke resten niet identificeren en moest Saïda DNA afgeven.”
De tweelingzus kwam er nooit overheen: “Na de moord op Nadia vertelde Saïda dat ze vermoedde dat Nadia was vermoord door een Duitse seriemoordenaar die was opgepakt voor de moorden op verschillende prostituees in het grensgebied met Duitsland. Zij is nooit over het verdriet van Nadia’s dood heen gekomen. Zij kwam bij mij en bleef altijd huilen om haar zusje en ik denk dat ze is gestorven aan een gebroken hart.”
Saïda stierf zo’n zes jaar geleden aan een hartstilstand.
* Ilona Quaedflieg (34) uit Kerkrade werd door haar ouders als vermist opgegeven op 25 juli 2001. Haar lichaam werd op 5 oktober 2001 gevonden in een bos aan de Ouverbergstraat in Brunssum. Ze was door geweld om het leven gebracht. De prostituee was verslaafd aan drugs en zwierf vaak door het centrum van Heerlen. De vindplaats van haar lichaam maakt deel uit van het natuurgebied Brunssummerheide. Hier werd in 1998 ook het lichaam van Nicky Verstappen gevonden. Een buurtbewoner maakte in 1999 vanachter zijn raam foto’s van een aantal prostituees waarop ook Ilona nog te zien is als zij aan het tippelen is.
* Samira van der Wal (20) uit Brunssum verdween op 11 juli 2003 en haar verminkte lichaam werd een kleine twee jaar later, op 6 mei 2005, teruggevonden in natuurgebied Prickenis Terworm in Heerlen. Zij was moeder van een 4-jarig dochtertje. Samira was prostituee en verslaafd aan heroïne. Ze zwierf overal rond en sliep her en der. Af en toe kwam ze bij haar vader, die voor haar dochtertje zorgde, maar dat gebeurde zo onregelmatig dat pas twee maanden na haar verdwijning serieuze zorgen ontstonden bij de familie. Samira’s vader Jos is nu, twintig jaar na de moord op zijn dochter, te ziek en te zwak om over zijn dochter te praten. Het enige wat hij nog wenst is om te weten wie de dader is die dit zijn kind heeft aangedaan.
De moorden op al deze vrouwen toonden opvallend veel gelijkenissen volgens het toenmalige onderzoeksteam. Ze waren allen werkzaam in en rond Heerlen en waren stuk voor stuk verslaafd aan heroïne. Ook waren de verminkingen aan hun lichamen heel specifiek. Volgens een anonieme bron wordt de zaak van Samira in verband gebracht met die van Marina Denzler vanwege de bijna identieke vindplaats van de lichamen die maar 400 meter van elkaar lagen en de gruwelijke verminkingen die sterk overeenkwamen.
III. De twee vermiste vrouwen
* Rosa van der Palen (15) ging op dinsdag 9 juli 1996 naar het centrum van Sittard. Zij vertrok rond 13.30 uur vanuit het gezinsvervangend tehuis Maria Magdalena Brose Instituut naar het centrum van Sittard. Rosa ging kleding kopen in de stad en ze werd daar die middag nog gezien bij het Tempelplein door een getuige. Sindsdien ontbreekt elk spoor van haar.
* Tanja Groen (18) verdween in de nacht van dinsdag 31 augustus op woensdag 1 september 1993. Ze fietste toen van een ontgroeningsfeestje in het centrum van Maastricht naar haar kamer in Gronsveld. Daar kwam ze nooit aan. Er is geen spoor meer van haar aangetroffen.
IV. De hoofdverdachte
Veel aanknopingspunten hadden de rechercheurs niet in deze acht zaken, maar zij beschikten in elk geval wel over een waardevolle getuige in de zaak van Ilona Quaedflieg. Deze Viola uit Polen, die ook in Heerlen tippelde, had Ilona als laatste levend gezien toen zij bij een klant in de auto stapte. Verder herinnerde Viola zich nog goed dat Ilona dolgraag een bijzonder handtasje wilde hebben, en dat zij dat tasje aan Ilona voor haar verjaardag had gegeven. Viola vertelde ook dat ze hetzelfde handtasje later bij een klant thuis had zien staan. In een verklaring zei ze ook een foto te hebben gezien in het appartement van deze Peter C. waar de vermoorde Ilona Quaedvlieg met opengesperde ogen op te zien was. Ze zei dat het leek alsof Ilona daar al dood was. Peter C. uit Heerlen zou al snel de hoofdverdachte van de reeks horrormoorden worden.
Het is 2004 als de boomlange en oersterke drugsdealer Peter C. (dan 45 jaar) uit Heerlen tegen de lamp loopt na een aantal overvallen op dameskappers. Zijn in deze zaak afgenomen DNA blijkt overeen te komen met het DNA dat in 1992 is gevonden na de verkrachting van een prostituee in Valkenburg. De dader zou tevens geprobeerd hebben de vrouw te vermoorden, maar dat mislukte. Peter C. werd aangeklaagd voor verkrachting en poging tot moord. In haar getuigenis herhaalde het slachtoffer wat de aanvaller tegen haar zei terwijl hij haar op brute wijze verkrachtte: “Veel meisjes sterven onschuldig. Op deze dag gaat met jou hetzelfde gebeuren, ik moet je vermoorden.” Peter probeerde haar daarna te wurgen en toen dat met zijn handen niet wilde lukken, zei hij gefrustreerd: “Waarom ga je niet kapot?”
Hij deed vervolgens nog een wurgpoging met een schoenveter van het slachtoffer waardoor zij even buiten westen raakte. Zodra ze doodsbang weer bijkwam, werd ze geslagen met een volle bierfles. Peter C. sloeg net zolang totdat de fles brak. Hij begon met de scherven haar rug te bekrassen. Daarna schopte hij haar woedend in haar gezicht.
Plotseling vertrok hij met zijn auto en hij verdween in het donker...
ruil voor seks hun dagelijkse dosis heroïne beloofde te geven. Van de vijf vermoorde prostituees kwamen er zeker drie over de vloer bij C. in Heerlen. Soms gaf hij ze koffie of mochten ze bij hem douchen. Er gingen al snel verhalen rond over geweld en bizarre ervaringen in de woning van C. en in de lokale onderwereld stond Peter zelfs bekend als de ‘moderne Frankenstein’. Justitie verdacht Peter ook omdat alle vermoorde vrouwen het inloophuis bij het station van Heerlen bezochten waar hij werkte en hij was op vrije voeten toen de moorden werden gepleegd. Was hiermee de Wurger van Heerlen eindelijk opgepakt?
Bij een huiszoeking in Peters woning vonden rechercheurs een bizarre homevideo waarin de verdachte volop met zijn gezicht in beeld stond en zichzelf voorstelde als de grootste crimineel van de afgelopen eeuw. Hij vergeleek zichzelf op deze video ook met Adolf Hitler. Tijdens de politieverhoren deed C. de video opname af als ‘een geintje’.
Hoewel het vaststond dat Peter C. drie van de vijf vermoorde en zwaar verminkte prostituees goed kende, bleef hij ontkennen iets met de moorden te maken te hebben. Justitie sprak hem op 22 augustus 2008 vrij toen bleek dat er niet voldoende bewijs was om verder te gaan met vervolging.
Peter C. heeft inmiddels zijn straf van acht jaar uitgezeten voor de moordpoging op de vrouw in Valkenburg en is al jaren vrij man. Officier Wim Smits van justitie Maastricht verklaarde in 2008 tegenover de pers over de vrijlating van Peter C.: “ We kunnen hem niet in de gaten houden, omdat hij bij gebrek aan bewijs geen verdachte meer is in het onderzoek naar de prostitutiemoorden. Dat verandert uiteraard op het moment dat nieuwe tips binnenkomen.”
Wat doet de politie van Heerlen op dit moment om verslaafde prostituees te beschermen en is er controle op de veiligheid van de heroïnehoertjes in deze gemeente?
Yolanda Dols, woordvoerder van de politie Limburg, geeft op deze vraag het volgende antwoord: “Sinds 1 januari 2013 is de tippelzone in Heerlen definitief gesloten. Dit is inmiddels tien jaar geleden. De tijd is positief veranderd. Op dit moment hebben wij geen overlast of informatie over tippelende prostituees. Je kunt stellen dat dit uit het straatbeeld is verdwenen.”
Enkele buurtbewoners uit de voormalige oude stationsbuurt denken hier anders over: “Natuurlijk zijn er nog verslaafde prostituees in Heerlen. Alles gebeurt nu onder de radar, uit het zicht. Wij hebben er inderdaad geen last meer van, maar die arme vrouwen lopen nu veel meer gevaar omdat ze niet meer in het openbaar komen. Zolang er van die gestoorde klanten rondlopen zijn ze in gevaar...”
Bron: panorama.nl
